Tripje Galibi, Frans Guyana en Galibi Zoo

Helloowww everybody,

We zijn afgelopen weekend op trip naar Galibi geweest en dat was ook een erg leuke trip dus ik wil jullie het verhaal niet onthouden.
We zijn met ongeveer dezelfde groep Belgen en Nederlanders gegaan als toen we naar Danta Bai zijn geweest, dus dat was natuurlijk al wel gezellig.

We zijn vertrokken op zaterdag om 08.00 vanuit de sophie redmondstraat. Vroeg opgestaan en iedereen was lekker fit ;)! Jammer genoeg regende het toen we vertrokken en hoopte we dat de regen snel over zou waaien en de zon weer door zou komen.
Na vier uur te hebben gereden over een zeer onaangename hobbelweg kwamen we eindelijk aan in het plaatsje Albina. We zijn vanaf hier met een bootje naar Frans-Guyana geweest, 15 minuutjes varen. En bij aankomst zag je al meteen verschillen met Suriname: minder vuil op straat, men rijdt rechts en betaald met de euro.
Wij mochten van onze gids ook iets kopen maar natuurlijk hadden wij alleen nog maar srd en geen euro’s.
Tenslotte zijn we nog naar een oude gevangenis geweest, genaamd Camp de la Transportation dit was wel interessant om te zien.

We zijn daarna terug gevaren naar Albina om daar onze tassen op de boot te gooien en toen vertrokken naar Galibi. Jammer genoeg moesten we 1,5 uur op een boot zitten waarvan de leuning veel te kort is om goed tegen te leunen. Kortom je zit 1,5 uur super vervelend. Toen ging het natuurlijk ook nog eens regenen, waardoor we 1,5 uur met een poncho op een boot moesten zitten. Dit is nog oncomfortabeler.
Je raadt het dan ook al helemaal nat en door weekt kwamen we aan op Galibi.
Ik had gedacht dat het schoner was, overal lag troep en stonden er stonden oude ijskasten op het strand. Dat was wel jammer aan het geheel.
Op Galibi wonen allemaal indianen. De ‘hoofdman’ van de indianen kwam ons begroeten en de man was helemaal van de wereld. Hij was strontzat, noemde ons allemaal zijn kinderen en we mochten zolang blijven als we wilden. Rare kerel..
We zijn erna onze hangmatten gaan ophangen en hadden even tijd voor onszelf.
Daarna hebben we gegeten en moesten we wachten tot de indianen zeiden dat we konden gaan kijken naar de zeeschildpadden.

Rond 10 uur zijn we toen vertrokken na een strandje dichtbij. We kregen van onze gids uitleg dat we niet met een zaklamp mochten schijnen want dan schrokken de schildpadden en kropen ze terug de zee in.
De schildpad kruipt het strand op en gaat een plaatsje zoeken waar hij zijn gat wil graven. Wanneer hij de eieren dan gaat leggen zijn we gaan kijken.
Dan is hij bezig en kruipt hij niet meer weg. Ik wist dat die beesten groot waren, maar ze zijn echt groot sow heij ..
De schildpadden leggen soms wel 150 eieren. Na het leggen graaft hij de eieren in zodat je er niets meer van ziet en dan kruipt hij terug naar zee.
De babyschildpadden komen dan na een paar maanden uit en daar ziet mam niks van. Rare beesten die schildpadden ze zijn niet eens bij de geboorte van hun kinderen.

Het was een ervaring om te zien, sjieksjiek.. je kon in het zand zijn kruip sporen naar het gat zien en terug naar zee. Ik vond het wel jammer dat ik de kleintjes niet kon zien uitkomen, dat had ik wel schattig gevonden.

De dag erna werden we al vroeg gewekt voor het ontbijt, omdat we een wandeling door het indiaanse dorp zouden krijgen en naar de 'Galibi Zoo' zouden gaan. We begonnen met de rondleiding en kwamen langs verschillende huizen, gemeenschappelijke ruimtes en een school. De school was erg leuk om te zien. In de verschillende klaslokalen zag je materialen waarmee ze het alfabet leerden. Dit was dan natuurlijk wel aangepast aan woorden en dieren uit hun omgeving. Toen we het dorp door waren gelopen, kwamen we bij een kleine dierentuin: 'De Galibi Zoo'. We kregen karamelsnoepjes van onze gids om aan de aapjes te voeren. Deze renden continu door het hele park en klommen op alles wat ze tegenkwamen. Eentje vond mijn hoofd erg prettig zitten en is toen even uitgebreid zijn snoepje gaan opeten op mijn hoofd.
Niet alleen de aapjes kwamen op de snoepjes af, maar ook kleine neusberen renden rond om snoepjes van ons af te pakken. Zij waren wel iets brutaler en deden er alles aan om ook maar een stukje te krijgen. Verder was het mogelijk om een aantal dieren vast te houden. Om te beginnen met de lieve, jonge luiaard. Het is zo'n rustig beestje. Deze klemt zich helemaal vast aan je en kijkt je aan met z'n kraaloogjes. Het liefst hadden we hem allemaal in ons koffer gestopt. Er was een wurgslang die je om je nek mocht hangen.
Er was ook een kleine kaaiman die we mochten vast houden. Verder was er nog een toekan te zien en rende er ergens een capibara rond. Het was ontzettend leuk om al deze beesten van dichtbij te zien en ze zelfs te mogen vasthouden! Na de 'Zoo' en nog een frisse duik in het water, was het tijd voor de ongelofelijk lange reis terug naar Paramaribo.

Dit was kort het verslagje over mijn trip naar Galibi.
Liefs uit Paramaribo